Yüzüme bakıp bana hak verirken bile, iki yüzlü davranmaya devam edenlerden sıkıldım…
Yalancılardan sıkıldım.
Onların sadece kendilerini akıllı, karşıdaki üzümlü kek gibi sanıp, atıp tutmalarından, yaşamadıkları olayları yaşamış gibi anlatmalarından sıkıldım…
Arkadaşım, dostum diyenlerden sıkıldım.
Yanındayız, seninleyiz, “biz var ya biz, dünyayı fetih ederiz uleynnn..!” deyip, icraat günü ortalarda görünmeyen sözde dost ve arkadaşlardan sıkıldım…
Döneklerden sıkıldım.
İşin başında öyle, sonunda da böyle olan ruhsuzlardan, ve sırf bu yüzden yarım kalmaktan, bir şeylere yeniden başlama cesaretini kaybetmekten sıkıldım…
Geri zekalılardan sıkıldım.
Geçmişinde ne bok isen, bugününde de eski “O” olamayan, ama hala eski günlerini yaşamaya devam eden, “ben neymişim be abi!!!” delisi aklı uçuklardan sıkıldım…
Ukalalardan sıkıldım.
Kendi yaşadıkları dünyanın sınırlarını bilmeden, her şeyi biliyormuş gibi davranan, kendini yenilemeyi, sormayı ve öğrenmeyi ret eden dümbeleklerden sıkıldım.
Ben merkezcilerden sıkıldım.
“Sen ne kadar konuşursan konuş, benim dediğim dedik, kıçım sekiz kanat” zihniyetinden, seni hafife alıp dinlemeyi beceremeyen yüksek ekolu şahsiyetlerinden sıkıldım.
Bencillerden sıkıldım.
Dertlerim ile sizleri sıktığım için kendimden sıkıldım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder